تأمین مقاومت پوشش ضد حریق سازه های فلزی
برای تأمین مقاومت لازم در برابر آتش در ساختمان، دو مورد زیر در طراحی و اجرای ساختمان مورد توجه و رعایت قرار گیرد: باید از مصالح نازککاری مناسب با خطر کم یا قابل قبول از نظر گسترش آتش‌سوزی برای پوشش ضد حریق سازه اسکلت فلزی استفاده شود. تامین مقاومت پوشش ضد حریق سازه های فلزی به ارتفاع ساختمان، کاربری آن و نوع فضاها بستگی دارد. به عنوان مثال، مصالح نازک کاری راه های خروج و پله های سازه اسکلت فلزی باید حتماً از نوع ایمن باشد، اما سخت‌گیری برای مصالح نازککاری اتاق‌ها کمتر است. مصالح خطرناک (مانند فوم‌های پلاستیکی) هیچ‌گاه نباید بدون پوشش محافظ به عنوان پوشش در سازه های فلزی استفاده شوند. مقاومت اجزای سازه و جدا کننده ها در برابر آتش باید براساس مقررات و متناسب با ارتفاع و کاربری ساختمان ( فضاها) تأمین شود. معمولاً برای اجزای سازه ای ساختمان به مقاومت ۱ یا ۲ ساعت در برابر آتش نیاز است (البته می‌تواند بسته به مورد کمتر یا بیشتر نیز باشد). بنابر توضیحات فوق برای حفظ سازه فولادی در برابر آتش باید از پوشش‌های ضد حریق سازه های فلزی استفاده شود. برای این منظور تا سال‌ها از دوربندی فولاد به وسیله مصالح سنگین مانند آجر و بتن برای ایجاد پوشش ضد حریق اسکلت فلزی استفاده می‌شد ولی در دهه‌های اخیر، مصالح پوششی سبک با مقاومت مناسب در برابر آتش، برا ی پوشش ضد حریق اسکلت فلزی رواج یافته است. استفاده از پوشش‌های سبک می‌تواند به سبک شدن سازه، افزایش سرعت اجرا و نهایتاً کاهش هزینه‌های ساخت کمک نماید.
